Ellerini öpünce; Duasını alınca; Gözlerine bakınca mutlu olur, huzur dolarsınız. Ya yoksa...!
Gece vakti annem geldi aklıma…
Twitter'dan annesini özlediğini yazan bir kardeşimiz tetikledi göz pınarlarımı.
Ne çok özlemişim…
6 yıl 1 ay 22 gün geçti aradan…
Bir kış günü…
Tıpkı, yaşadığı onca yıla düşen dert tanelerinin, yaşadığı günleri kapladığı gibi öldü…
Yaşadığı hayatını hep kış içinde geçirdi.
Bahar gelir mi diye düşünürken, amansız hastalık vurdu pençesini yüreğine.

En son gördüğüm gün, yaşadığı "ömürlük kış"ın ağırlığı altında ezilmiş bir anne duruyordu yatakta… Gözleri kapalı, saçları apak olmuş, ağzından verilen hortumla yaşayan ölü hale gelmiş bir anne duruyordu karşımda…
Bütün hayatını neredeyse acılarla geçirmiş, saçını gerçekten süpürge etmiş ve tükenmiş bir ana yatıyordu yoğun bakım odasındaki yatakta…
Gözlerinde yaşlarla ağlaya ağlaya gittiği işinden, koşarak gelen, sokakta soğuktan tir tir titreyen oğullarını görünce ağlayan anam duruyordu hayat destek ünitesine bağlı yatağında…